print
interview

Nel Blonk maakt zich geen zorgen over de toekomst. Een paar geleden is haar man overleden. Zelf heeft ze diabetes. Maar ze staat gelukkig nog midden in het leven.

Nel Blonk
Nel Blonk is 78 en woont in een eengezinswoning in Oud-Beijerland
14 oktober 2016

'Zondag aanstaande word ik 78 jaar. Ik ben alleenstaand en woon in Oud-Beijerland. Ik ben in 1944 in het Sanatorium opgenomen geweest in Paterswolde. De documentatie hoe het mij daar is vergaan, moet ik nog opvragen. Ik ben alleenstaand, mijn man is in februari 2005 overleden. Hij heeft het hier in Oud-Beijerland prima naar zijn zin gehad  en dat vind ik heel prettig om te weten. Ik heb 2 dochters. De ene woont in Oud-Beijerland en de andere in Spijkenisse. Ik ben begonnen als kleuterleidster en geeindigd als directeur van een basisschool in Rotterdam.'

Wanneer is een dag voor jou een mooie dag?

'Een fijne dag is voor mij als ik bij de dokter ben geweest en hij alles weer prima vindt. Ik heb al 5 jaar diabetes, maar ik heb het al 5 jaar onder controle. Ja wat wil je nog meer, mijn gezondheid is alles, vooral mijn geestelijke gezondheid.

De mensen met wie ik het meest optrek zijn allemaal Oud-Beijerlanders.'

Wanneer ben je trots op jezelf?

'Ik ben het meest trots dat ik de karaktertrekken van mijn vader heb overgenomen, een echte socialist. Hij kwam uit een christelijk sociaal gezin, hij heeft voor de  AJC gekozen, dat vond mijn opa prima, oma was christelijk. De AJC was de algemene jeugdcentrale voor SDAP.'

In wat voor woning woon je?

'Een eigen eengezinswoning. Wanneer ik naar een ander huis moet, wil ik nog wat spaargeld achter de hand hebben. Alles gelijkvloers, als ik moet verhuizen, maar dat zie ik voorlopig nog niet gebeuren. Ik kom niet in aanmerking voor een goedkoop huis. Ik zal dan heel veel moeten gaan inleveren en daar heb ik niet zoveel zin in.'

Kun je altijd overal naartoe waar je heen wilt?

'Als ik ergens naartoe moet dan is het met het openbaar vervoer. En als het kan dan rij ik mee. Een goede vriendin en ik zitten allebei bij Humanitas. Als het kan rij ik met haar mee. Vlak bij de deur stoppen drie  bussen, ik kan dus overal heen. Mijn kennissenkring en vrijwilligerswerk heb ik hier. Ja, wat wil ik nog meer. Mijn kinderen wonen dichtbij, we zitten niet op elkaars lippen, maar bellen wel vaak met elkaar.'

Waar ga je meestal met vakantie en met wie?

'Met een goede vriendin ga ik op vakantie en volgende week naar een Jazz-concert in Den Bosch. Ook met  Kerstmis gaan we op stap. Ook met een andere goede vriendin maak ik nog wel eens een dagtochtje, we hebben namelijk allebei een kortingskaart van de NS.'

Vind je dat je genoeg inspraak hebt in de zorg en hulp die je krijgt ?

'Het huis schoonmaken doe ik ook zelf. Ik ben nooit een huisvrouw geweest. Van mijn man hoefde ik het ook niet te doen. Het eerste wat ik deed toen ik ging werken was een hulp in dienst nemen. Nu nog heb ik een hulpje - 1 x in de 14 dagen, 3 uur. Die betaal ik zelf. Met mijn pensioen en met mijn AOW zit ik te hoog. Mijn hulp woont hier om de hoek. Na het overlijden van mijn man had ik haar eerst niet meer nodig, maar toen kreeg ik een longontsteking, heb ik haar weer gevraagd en zij kon gelijk blijven. Het bevalt mij prima. Iemand die ik kan vertrouwen. Mijn administratie doe ik nog zelf.'

Krijg je wel eens hulp van iemand?

'Mijn schoonzoon is mijn klusjesman en als hij vindt dat er iets gedaan moet worden, dan doet hij dat. Bijvoorbeeld het huis schilderen. En een goede kennis houdt de tuin bij. Zo wordt dat allemaal geregeld.

Onder welke voorwaarden zou je zelfstandig willen blijven wonen?

'Lichamelijk kan ik het nog heel lang volhouden, maar als ik geestelijk achteruit zal gaan, wil ik niet alleen blijven wonen. Je bent dan een ramp voor jezelf en een ander. Ook als ik hulp zou krijgen. Ik vind het erg dat je als je de deur uitgaat vergeetachtig gaat worden of dat je niet meer weet waar je woont. Als het zover komt dat hoef het voor mij niet meer.

Ik heb een euthanasie-verklaring en een testament. Ik heb ook een donorcodicil. Ik ben hier heel makkelijk in . Een beest mag je wel uit zijn lijden helpen, maar een mens niet. Ik heb contact gehad met de euthanasievereniging. Geestelijk kan je het helemaal aanvoelen, bijvoorbeeld in het geval van Alzheimer.'

Heb je dromen en plannen voor de toekomst?

'Ik maak mij echt geen zorgen over de toekomst. Ik zie het wel. Als ik hulpbehoevend word, dan wil ik alles dicht bij de deur hebben.'

Als er iets was wat je kon veranderen in Nederland met betrekking tot zorg, voor ouderen, wat zou dat dan zijn?

'De mensen die de hulp verlenen, daar wordt soms te veel van gevraagd. Ze moeten veel te veel diploma’s halen. Jongens en meisjes die eigenlijk moeten gaan studeren, maar niet de capaciteit hebben daarvoor, maar wel de capaciteit hebben om met ouderen om te gaan. Deze mensen moeten ingezet worden om sommige taken uit te voeren, waardoor ergens anders meer ruimte ontstaat voor de professionals en anderzijds de kosten kunnen worden teruggedrongen. Ik zal je een voorbeeld geven. Ik ken iemand uit de Wmo-groep, die mensen waren gek op hun hulp, ze deed zowat alles. Maar die kon niet studeren. De eisen worden te hoog voor de mensen die in de zorg willen werken.'

Interview afgenomen door Iwan Mahadew en Kees van der Voorden (Oud-Beijerland), augustus 2016.