Fits van der Heide, gepensioneerd supermarktmanager: 'Jongeren met een rugzakje en arbeidsgehandicapten horen er gewoon bij. Ik zie dat als een vanzelfsprekendheid. De supermarkt is immers een afspiegeling van de samenleving. Als ik als werkgever zie dat iemand die niet alles kan voor de volle 100% inzet geeft, dan ben ik tevreden. Als iemand 40% doet van wat die kan, ook al is het meer dan degene die zich voor 100% inzet, dan ben ik ontevreden. Maar begeleiding is van het grootste belang. Met iemand met meerdere rugzakjes weten we ons vaak geen raad. Dan is goede begeleiding van buiten noodzakelijk, anders loopt het spaak.' 

Marleen Damen, wethouder Leiden: 'De gemeente Leiden voert klanten-in-beeld-gesprekken met alle mensen die lang in de bijstand zitten. De gesprekken hebben er onder andere toe geleid dat we nu veel meer mensen doorsturen naar re-integratie Leiden (DZB). Een deel van deze mensen vindt gewoon een baan. Wij sturen tussen de 800 en 1000 mensen door per jaar vanuit de uitkering. Daarbij is ons streven dat ten minste 40% uitstroomt naar een baan. Bij het zittende bestand halen we nu bijna 30%.'

Turgay Tankir, wethouder Nijmegen: 'Kijk, als iemand tien jaar werkloos is, dan gaat hij zijn leven daarop aanpassen. Dan worden andere dingen belangrijker dan arbeid. Ik zeg altijd: of we moeten die mensen afschrijven, dan is het ook duidelijk, of we moeten in die mensen investeren - als bij die mensen de motivatie en kracht nog aanwezig zijn. We zien dat toch behoorlijk veel van deze mensen tot bloei komen als ze werken. Bij aanvang bepalen we wat de ontwikkelopgave van iemand is, we stellen een soort nul-niveau vast. Achteraf kijken we of het gelukt is die opgave te realiseren. Het kan zijn dat misschien wel 20% van de mensen dat doel niet gehaald heeft. Maar als je die 80% toch een beetje in de richting van de arbeidsmarkt krijgt, is dat mooi. We kunnen er ook nog loonkostensubsidie bij geven, als dat nodig is.'

Rabin Baldewsingh, wethouder Den Haag: 'Het is onze taak als gemeente om mensen in de sociale lift te krijgen. Ik vind dat te veel mensen gewoon aan hun lot worden overgelaten. Daar wil ik geen onderdeel van zijn. Ik wil uitstralen dat wij een samenleving hebben waarin we verbinding maken met elkaar en waar we bereid zijn elkaar een helpende hand te bieden.'

Bas van Drooge, directeur DZB Leiden: 'Het idee dat gesubsidieerde banen alleen maar geld kosten, is echt onzin. Door gesubsidieerde banen maak je Nederland en de Nederlandse bedrijven financieel beter en efficienter. Ondernemers kunnen hier hun business opbouwen in plaats van ver weg met alle problemen van dien. Op de lange termijn is het voor iedereen voordeliger als alle mensen aan het werk zijn. Wanneer mensen werken, vragen ze geen uitkering aan en drukken ze minder op de zorg. Ze drukken minder op de schuldhulpverlening. En ze zijn ook een ander voorbeeld voor hun kinderen. Daarnaast betalen ze ook inkomstenbelasting en sociale premies, weliswaar relatief weinig, maar toch. En... ze zijn natuurlijk gewoon veel gelukkiger.'

Jan van den Oever, stagedocent praktijkonderwijs: 'Soms gaat het zo goed dat een leerling een jaar tot anderhalf jaar bij een stageplek kan blijven. De werkgever kan de leerling dan zo kneden zoals hij hem kan gebruiken in zijn bedrijf. Tijdens de stage kan de werkgever zien of een leerling past in het bedrijf. Werkgevers zien dan dat ze met leerlingen van het praktijkonderwijs iets kunnen. Onze leerlingen zijn trouw. Tevreden met repeterend, eenvoudig werk. Ze kunnen heel goed in hun werk worden en daar gelukkig mee zijn.'