print

De zorg die de gemeente aan haar burgers geeft, is geregeld in de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Zwaardere, langdurige zorg wordt geregeld in de Wet langdurige zorg (Wlz), en wordt geleverd via de zorgverzekeraars (via de diverse zorgkantoren). Op papier is het onderscheid helder, maar in het dagelijks leven van mensen van vlees en bloed is dat niet altijd het geval.

Probleem
Laatst bijgewerkt: 03 maart 2015
  • De Wlz en Wmo gaan uit van een andere logica: de een weegt de omgeving niet mee bij het bepalen van de zorgbehoefte, de ander wel. Wlz-zorg is een 'recht' op zorg dat wordt vastgesteld op basis van harde (objectiveerbare) criteria, Wmo-zorg is een voorziening die gemeenten regelen (en die per gemeente kan verschillen).
  • Veel thuis wonende ouderen gaan op een gegeven moment over van Wmo-zorg naar Wlz-zorg, bijvoorbeeld als hun gezondheid dusdanig verslechtert dat ze permanent zorg en ondersteuning nodig hebben. Op dat moment botsen de sytemen van Wmo en Wlz soms. Het kan dan bijvoorbeeld gebeuren dat thuiswonende ouderen minder zorg krijgen, terwijl hun gezondheidssituatie juist verslechtert.
  • Soms vallen mensen tussen wal en schip, tussen Wmo en Wlz. Bijvoorbeeld jongeren die continue zorg nodig hebben (zoals begeleid wonen), maar waarvan niet zeker is dat ze de rest van hun leven die intensieve zorg nodig zullen hebben. Deze jongeren krijgen geen indicatie voor Wlz-zorg. Ze moeten eerst proberen het te redden met Wmo-zorg, dus zorg van de gemeenten. Maar lang niet alle gemeenten zijn erop berekend deze jongeren intensieve zorg en begeleiding te bieden.
interview

'Tussen Wlz en Wmo'

Lidy Swijtink: 'Een beginnend dementerende kan verpleging aan huis krijgen vanuit de gemeente (Wmo). Als hij achteruit gaat kan hij ook zwaardere zorg nodig hebben, betaald door het zorgkantoor (Wlz). Die overgang Wmo-Wlz zorgt in Montferland voor problemen.'

Lees verder:
Tussen Wlz en Wmo
interview

'Alleen de wetgeving opnieuw aanpassen lost de problemen niet op'

Patrick Jansen, onderzoeksbureau HHM: 'Mensen die zowel psychische als somatische beperkingen hebben kunnen, door de interactie van deze problemen, blijvend behoefte hebben aan toezicht of nabije zorg, maar vaak kunnen ze nu nergens terecht. Op basis van hun somatische beperking komen zij niet in aanmerking voor de Wlz, omdat er op basis daarvan geen behoefte is aan blijvend toezicht. En vanwege hun psychische beperking krijgen ze van het CIZ geen indicatie voor de Wlz, omdat de psychische beperking momenteel geen basis is waarop een Wlz-indicatie kan worden afgegeven. Maar als zo iemand vervolgens via de gemeente een beroep doet op de Regionale Instelling voor Beschermde Woonvormen (RIBW), wordt hij of zij ook daar niet opgenomen. Het RIBW richt zich namelijk alleen op mensen die nog ontwikkelmogelijkheden hebben.'

Lees verder:
‘Alleen de wetgeving opnieuw aanpassen lost de problemen niet op’
interview

'Maak de Wlz op maat voor gehanicapten'

Hans Schirmbeck: 'De politiek staat nog voor een flinke opgave: de Wlz en het sociaal domein op maat maken voor gehandicapten. De nieuwe zorgwetten passen nog niet lekker op de gehandicaptenzorg. Wat ontbreekt is een helder perspectief. Wat valt er wel onder de Wlz en wat niet? Zodat ook helder wordt wat de verantwoordelijkheden en plichten van gemeenten zijn.'

Lees verder:
Maak de Wlz op maat voor gehandicapten
Foto: TINEKE